Dat de bewegingstechniek bij patiënten na een VKB reconstructie niet altijd optimaal is, blijkt uit een studie waarbij de techniek tijdens een hoptest achteraf geanalyseerd werd (voor meer informatie over hoptesten zie Blog #4). Het bleek dat er geen relevant verschil zat in de gesprongen afstand met het aangedane been ten opzichte van het niet-aangedane been. Echter, kijkend naar de bewegingstechniek werd er een fors verschil gezien in knieflexie hoek tussen het aangedane been, en het niet-aangedane been (Figuur 2) [2]. Een beperkte knie flexie (diepte van de kniehoek) lijkt een mogelijke rol te spelen in het oplopen van een nieuwe VKB blessure. Met andere woorden, hoe stijver de patiënt landt, hoe meer grondreactie krachten er op het kniegewricht ontstaan en hoe groter de kans op een mogelijke (nieuwe) blessure [3].

Figuur 2. Landing van het aangedane been (links) t.o.v. het niet-aangedane been (rechts). De gesprongen afstanden waren hierbij vergelijkbaar.

Bewegingskwaliteit in kaart brengen

Maar hoe kan je als fysiotherapeut de bewegingstechniek van je patiënten gemakkelijk en snel in kaart brengen? Eén van de manieren om dit te doen is middels de Landing Error Scoring System (LESS) test [4]. Die bestaat uit een sprong van een 30cm hoge box af, gevolgd door een maximale verticale sprong. Deze sprong kan later worden geanalyseerd middels het LESS scoreformulier (Figuur 3). Zo ontstaat er een score waarbij een lagere score staat voor een betere bewegingstechniek. Een handige test om gemakkelijk de bewegingstechniek te monitoren gedurende de revalidatie. Het enige wat je nodig hebt, zijn twee camera’s.

Figuur 3. De LESS scoringslijst.