September 2025

In dit interview vertelt Fenna Vens over haar voorste kruisbandblessure. Vanaf het moment dat het gebeurde, de operatie, de revalidatie en hoe het nu gaat.

01. WANNEER, WAAR EN HOE GEBEURDE HET?

“Op 29 januari 2023 speelde ik mijn eerste voetbalwedstrijd na de winterstop, dit was net na de Corona-periode. De vrijdag ervoor testte ik nog positief op Corona, dus ik mocht eigenlijk niet meedoen. Gelukkig was ik zaterdag negatief getest, waardoor ik eindelijk weer kon spelen. Ik had het voetbal enorm gemist. Tijdens de wedstrijd merkte ik dat mijn tegenstander stevig duwde en intens in de duels ging. Terwijl ik de bal bij de achterlijn wilde binnen houden, werd ik flink geduwd. Ik verloor mijn balans en mijn knie draaide van binnen naar buiten.”

02. WAT DACHT JE OP DAT MOMENT?

“Mijn eerste gedachte was: “Waarom doe je dit mij aan?” Ik was boos op mijn tegenstander. Ik hoorde geen afscheuring, maar voelde enorme pijn en iets voelde erg vreemd in mijn knie. Het voelde gelijk niet goed. Ik werd van het veld gedragen. De volgende dag ging ik naar de dokter. Vanwege het vocht in mijn knie kon er nog niet veel gedaan worden. Bij de fysio (WeDoCare) maakte ik een echo. De fysiotherapeut gaf al aan dat het waarschijnlijk om mijn voorste kruisband ging.”

03. WIST JE DIRECT WAT EEN KRUISBAND BLESSURE INHIELD?

“Ja, ik had al ervaring binnen mijn familie: mijn nicht had twee keer haar voorste kruisband afgescheurd en mijn neef ook één keer. Zelf had ik nooit gedacht dat ik zo’n zware blessure kon oplopen, daar was ik nooit mee bezig.”

04. WAAR EN DOOR WIE BEN JE GEOPEREERD?

“Via mijn fysiotherapeut werd ik doorverwezen naar het Rijnstate Ziekenhuis, waar ik op 29 maart 2023 geopereerd werd door dokter Robben. Hij gebruikte de patellapeesmethode; ik had er weinig verstand van, dus vertrouwde op zijn keuze. Tijdens de operatie kwamen ze er achter dat er ook een scheur in mijn meniscus zat, deze hadden ze gehecht.

Op 8 juni 2023 werd ik opnieuw geopereerd om littekenweefsel te verwijderen. Latere controles waren bij dokter Van Loon omdat dokter Robben naar een ander ziekenhuis was vertrokken.”

05. HOE IS DE OPERATIE VERLOPEN?

“Volgens de chirurg verliep de operatie goed. Ik koos voor een ruggenprik, maar merkte direct hoeveel pijn ik had na de operatie. Bij fysio-oefeningen in het ziekenhuis viel ik flauw van de pijn. De dagen daarna heb ik ongelofelijk veel pijn gehad en kon ik mijn bed niet uitkomen omdat dit te veel pijn deed. Het duurde zeker 2 weken voordat ik echt mijn bed (met hulp) uit kon komen. Deze periode heb ik de pijn heftigere ervaren dan tijdens het ongeval.”

06. WAAR & BIJ WIE HEB JE GEREVALIDEERD?

“Ik heb mijn revalidatie bij M Fysio gevolgd. Hier heb ik voor gekozen omdat deze fysiopraktijk dichtbij mij zat. Achteraf zou ik kiezen voor een fysio gespecialiseerd in kruisbandblessures. Na een jaar ging ik terug naar WeDoCare; hij verwees mij door naar Niels Langens bij FysioSupport. Uiteindelijk kwam ik via de sportarts van Rijnstate Ziekenhuis terecht bij Papendal fysio.”

07. HOE VERLIEP DE REVALIDATIE?

“Mijn revalidatie verliep ontzettend moeizaam. In de eerste weken kon ik bijna niets, mijn knieschijf zat vast en het buigen en strekken van mijn knie ging nauwelijks. De eerste maanden waren we hier volledig op gefocust. Omdat de vooruitgang zo stroef ging, kreeg ik op een gegeven moment een CPM-apparaat om mijn knie te helpen buigen. Toch bleef er iets het tegenhouden.

Na een nieuwe MRI bleek dat mijn bot-blokje niet goed zat. Er werd gezegd dat mijn kruisband eruit moest en vervangen zou moeten gaan worden. Op 8 juni 2023 ging ik opnieuw onder het mes. Tijdens de operatie besloten de artsen de kruisband toch te laten zitten en alleen littekenweefsel te verwijderen.
Daarna pakte ik de revalidatie weer op. Ik wilde geen enkele afspraak missen en ging drie keer per week naar de fysio. Daarnaast trainde ik zelf ook nog. Na drie tot vier maanden kon ik eindelijk weer redelijk zonder krukken lopen, autorijden en fietsen. Dat voelde als een enorme opluchting.

Eén jaar lang revalideerde ik bij M Fysio. Ik mocht steeds meer oefeningen doen, maar toch voelde mijn knie telkens stijf en geblokkeerd. Op een gegeven moment mocht ik zelfs het veld weer op en een beetje rennen. Het was fantastisch om mijn voetbalschoenen weer aan te trekken, al wist ik diep van binnen dat het nog niet goed zat.

In maart 2024 rondde ik mijn traject bij M Fysio af. Maar ondanks al die inspanning had ik nog steeds dagelijks last. Rennen ging niet, springen lukte maar half en krachtoefeningen bleven beperkt. Tot vandaag merk ik dat mijn buiging, strekking en looppatroon niet goed zijn. Daardoor heb ik eigenlijk 24/7 pijn in mijn knie.

Omdat ik geen vertrouwen meer had in M Fysio, ben ik teruggegaan naar WeDoCare. Daar kreeg ik nog een aantal behandelingen, maar ook dat hielp niet genoeg. Uiteindelijk ben ik doorgestuurd naar fysiotherapeut Niels Langens van FysioSupport.

In december 2023 ben ik begonnen met mijn eerste second opinion bij de Sint Maartenskliniek. Helaas heeft dat niet veel opgeleverd en werd ik teruggestuurd naar mijn eigen chirurg. Vervolgens kwam ik weer terecht bij Rijnstate Ziekenhuis. Daar werd telkens vooral afgewacht en moest ik opnieuw verder met fysiotherapie.

Ik bleef maar revalideren, maar merkte aan mijn knie dat er geen echte vooruitgang was.Daarom heb ik uiteindelijk een tweede second opinion in 2024 aangevraagd bij ViaSana. Daar werd een nieuwe MRI-scan gemaakt, waaruit bleek dat mijn kruisband te strak was gehecht, mijn knieschijf was gaan zakken en mijn kniepees was verkort. Dat was een behoorlijke schok. Toch kreeg ik daar geen concreet behandelplan omdat er volgens de orthopeed weinig aan gedaan kon worden. Met deze informatie ben ik teruggegaan naar mijn chirurg in het Rijnstate Ziekenhuis. Hij onderschreef niet het probleem met de voorste kruisband maar wel dat mijn knieschijf was gezakt en mijn kniepees verkort was. Uiteindelijk verwees hij me door naar de sportarts van het Rijnstate Ziekenhuis, die mij vervolgens doorstuurde naar Papendal fysio.

Daar heb ik verder gerevalideerd. Het opbouwen van kracht ging iets beter maar de pijn en het echte probleem bleven bestaan. Uiteindelijk kwam ik weer terug bij mijn huidige orthopeed in het Rijnstate Ziekenhuis. Tussendoor heb ik ook nog een injectie in mijn knie gekregen maar helaas hielp dat ook niet.

Mijn orthopeed gaf toen aan dat vrijwel alles al geprobeerd was en dat de enige optie zou zijn om de kruisband te verwijderen. Toch bleef ik met vragen zitten, vooral omdat mijn knieschijf gezakt was en mijn kniepees verkort was. Ik vroeg me af of die problemen daarmee wel opgelost zouden worden.

Daarna werd ik in juni 2025 gezien door Robert van Cingel van SMC Papendal, die mij doorverwees naar een specialist in de Bergman Kliniek: dokter Henk van der Hoeven. Daar heb ik opnieuw een MRI laten maken. Zijn conclusie kwam overeen: de voorste kruisband is te strak gehecht en dit zit eigenlijk in de weg, en door het littekenweefsel is mijn knieschijf gezakt.

Op 30 september 2025 staat de operatie gepland. Tijdens de ingreep zal de kruisband verwijderd worden en wordt alles in de knie goed schoongemaakt, ook achter de knieschijf. Het hersteltraject zal ongeveer een jaar duren. Met intensieve fysiotherapie is de hoop dat mijn knieschijf weer op de juiste plek komt, zodat een extra operatie niet nodig is. Mocht dat lukken, dan kan ik zonder kruisband leven. Pas daarna kan ik beslissen of ik opnieuw een kruisband wil laten plaatsen, iets wat noodzakelijk is om weer te kunnen voetballen.”

08. WELK DEEL WAS HET ZWAARST: HET FYSIEKE OF HET MENTALE, EN WAAROM?

Voor mij was het mentale gedeelte zonder twijfel het zwaarst. Maandenlang zat ik thuis en kon ik eigenlijk niets doen. Ik was afhankelijk van anderen omdat ik zelf niet kon autorijden of fietsen. Het voelde alsof mijn leven stil stond, terwijl dat van anderen gewoon doorging. Dat gaf me een heel eenzaam gevoel.

Ik ging wel naar de wedstrijden van mijn team kijken, maar voelde me geen onderdeel meer van de groep. Juist daardoor vond ik het lastig om erbij te zijn en te zien hoe zij wel konden spelen. Het was extra zwaar omdat ik het gevoel had dat er weinig vooruitgang was. In mijn hoofd wilde ik sneller vooruit maar mijn lichaam kon dat niet aan.
Daarbij kwamen ook nog teleurstellingen van artsen en fysiotherapeuten. Vaak werd ik van het kastje naar de muur gestuurd, waardoor ik lang moest wachten op afspraken en behandelingen.

Ook vind ik nu het fysieke gedeelte zwaar. Ik heb eigenlijk 24/7 pijn in mijn knie, waardoor dagelijkse bezigheden nooit pijnvrij zijn. Wandelen kan ik niet lang, autorijden blijft lastig en ook lang zitten of traplopen gaat moeilijk. Daarnaast blijft er een blokkade voelbaar in mijn knie.

09. WAT DEED DEZE BLESSURE MET JE CARRIÈRE?

“Ik leefde echt voor het voetbal ik sloeg nooit een training of wedstrijd over. Ik mis het nog elke dag. Zelf ga ik nog steeds elke wedstrijd bij mijn team kijken en dan help ik met coachen. Dit voelt natuurlijk niet meer hetzelfde als toen ik zelf als voetbalster op het veld stond.

Zelf ben ik nu 3 keer te vinden in de sportschool en train ik graag mijn lichaam. Ook heb ik een gravelbike gekocht en vind ik het leuk om een rondje te fietsen. Na de operatie op 30 september zal ik mij weer voorledig gaan richting op de revalidatie van mijn knie. Opgeven is geen optie, tenzij de artsen mij vertellen dat ik nooit meer kan voetballen. Ik blijf altijd hoop houden dat ik ooit weer kan voetballen. Maar ik heb een hele lange weg nog te gaan…”

10. WAT ZOU JE ANDEREN MET DEZE BLESSURE WILLEN ADVISEREN?

“Neem je tijd en vergelijk je revalidatie niet met anderen. Elke revalidatie is anders. Houd je niet aan die 9 – 12 maanden. Dit voorkomt teleurstellingen als je dit niet haalt. Als je het mentaal zwaar hebt, praat er met iemand over. Deel je verhaal met anderen.
Luister naar je eigen lichaam. Jij voelt zelf het beste aan of dat er iets niet goed zit.”

11. BESTE SPORT(ST)ER MET EEN VOORSTE KRUISBAND RECONSTRUCTIE?

“Kirsten van de Westeringh. Ik volgende haar tijdens haar eerste revalidatie. Toen ze haar kruisband voor de tweede keer afscheurde had ik het zo met haar te doen. Ik heb bewondering voor haar dat ze nooit heeft opgegeven en nu gelukkig weer terug is op het veld. Ze blijft voor mij een voorbeeld.”

Tekst: Jeroen van de Camp, FCKruisband.nl
Foto’s: Fenna Vens