April 2025

In dit interview vertelt Karin Hissink over haar achterste kruisbandblessure en het conservatieve revalidatie traject. Vanaf het moment dat het gebeurde, de operatie, de revalidatie, de comeback… en daarna.

01. WANNEER, WAAR EN HOE IS HET GEBEURD?

“Op 25 November 2023 ben ik onbenullig van de fiets gevallen, dit gebeurde vlak voor mijn huis. Ik viel met mijn lichaam voorover en landde met mijn linkerknie op de grond en schaafde mijn voorhoofd ook nog langs de grond.”

02. WAT DACHT JE OP DAT MOMENT?

“Ik heb samen met omstanders gelijk gekeken naar de ernst van mijn schaafwonden, dit viel gelukkig mee. De volgende gedachte die ik had was dat ik hoopte dat ik mee zou kunnen doen met de volleybalwedstrijd die de volgende dag ging plaatsvinden. Wij hadden dat seizoen een redelijk krappe bezetting in het team waardoor blessures eigenlijk een no-go waren.”

03. WIST JE DIRECT WAT EEN KRUISBAND BLESSURE INHIELD?

“Nee, ik geloofde zelf ook niet dat een achterste kruisband ruptuur mogelijk was na een ‘simpele’ val van de fiets. Deze blessures komen ook weinig voor. Mijn broers zijn beiden hersteld van voorste kruisband blessures, hier wist ik dus wel het één en ander vanaf.

Zes weken na de val heb ik contact opgenomen met de fysiotherapeut, omdat mijn knieholte dik was en nog veel pijn deed. In de eerste instantie dacht mijn fysiotherapeut dat het een kneuzing was en dit herstel kan makkelijk 2 á 3 maanden duren. In de tussentijd ben ik nog wel rustig gaan trainen binnen mijn pijngrenzen.

Drie maanden na de val heb ik contact opgenomen met de huisarts omdat ik veel last had van het welbekende ‘doorzakgevoel’. Elke keer als ik ging traplopen of een stukje ging rennen zakte ik bijna door mijn benen heen.

Op basis van mijn klachten ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis voor een MRI en toen werd pas duidelijk dat mijn achterste kruisband volledig was afgescheurd.”

04. WAAR EN DOOR WIE BEN JE GEOPEREERD?

“In overleg met de orthopeden van het Gelre Ziekenhuis Zutphen/Apeldoorn heb ik ervoor gekozen om mij niet te laten opereren. De orthopeed vertelde mij dat met conservatieve revalidatie een 50-50 kans bestaat dat ik weer kon volleyballen: de achterste kruisband is van minder cruciaal belang voor knie stabilisatie in vergelijking met de voorste kruisband. Ook kon hij mij niet garanderen dat ik na de operatie weer kon volleyballen omdat er zo weinig informatie over bekend is.”

05. HOE IS DE OPERATIE VERLOPEN?

“Er heeft geen operatie plaatsgevonden.”

06. WAAR & BIJ WIE HEB JE GEREVALIDEERD?

“Ik ben gaan revalideren bij Rick Dopper (Hart voor Fysio in Eerbeek). De dag nadat ik het gesprek met de orthopeed had gehad kon ik gelijk terecht voor een intake gesprek.”

07. HOE VERLIEP DE REVALIDATIE?

“Eigenlijk bestaat het revalidatietraject uit 3 fases: De eerste 3 tot 4 maanden bestonden voornamelijk uit pure krachttraining van ongeveer 3 keer per week. Na deze eerste fase wordt de krachttraining gecombineerd met balansoefeningen, explosiviteit en snelheid. Voor volleybal is sprongkracht heel belangrijk, hier is bij mij ook veel tijd aan besteed om dit op te bouwen. De laatste fase was gericht op sport-specifieke oefeningen: bewegingen die je veel maakt tijdens het uitoefenen van je sport.

De krachttraining moet je met het conservatieve revalidatietraject wel blijven doen (ik doe dit zelf standaard 1 keer per week), ook wanneer je weer volledig bent teruggekeerd in de sport.

De revalidatie verliep met pieken en dalen. In het begin kon ik nauwelijks traplopen omdat ik zo weinig kracht in mijn benen had waardoor ik weinig vertrouwen in mijn eigen lichaam had. Naarmate ik langer aan het revalideren was, voelde ik mij steeds beter.

Meerdere keren heb ik het gevoel gehad dat ik er alleen voor stond; je moet het tenslotte allemaal zelf doen. Ik heb veel steun gehad aan mijn fysiotherapeut, vrienden, teamgenoten en familie. Op de momenten dat ik het lastig had, kon ik altijd bij ze aankloppen. Hierdoor werd het eenzame gevoel minder.”

08. WELK DEEL WAS HET ZWAARST: HET FYSIEKE OF HET MENTALE, EN WAAROM?

“100% het mentale gedeelte. De angst dat het nog een keer mis kan gaan is altijd aanwezig geweest, nu nog steeds. Ik heb geaccepteerd dat ik deze angst heb, hier moest ik mee leren omgaan. Het leren omgaan met deze angst hoort bij het revalideren, hier wordt je mentaal sterker van.”

09. WANNEER MAAKTE JIJ JE RENTREE EN HOE HEB JIJ DEZE ERVAREN?

“Op 4 Oktober 2024 heb ik mijn eerste volleybal wedstrijdpunten gespeeld, 8 maanden nadat ik ben begonnen met revalideren. Dit was heel spannend, zwaar en viel behoorlijk tegen. Mijn hoofd wilde meer dan dat mijn lichaam aankon. Deze wedstrijd beschouw ik ook als een dieptepunt. Hierna heb ik de knop omgezet en heb ik mijzelf meer de tijd te geven om te herstellen.”

10. BEN JIJ ANDERS GAAN SPELEN OF TRAINEN NA DEZE BLESSURE?

“Ja. Voordat ik weer ging meetrainen heb ik samen met een orthopedisch technoloog gekeken naar een passende brace die ik tijdens het volleybal spelen draag. Uiteindelijk heb ik een op maat gemaakte ROM brace (mijn teamgenoten en familie noemen het robotbeen 😋) gekregen. Hierdoor ben ik minder bewegelijk in het volleybalveld, maar het geeft mij net dat stukje extra vertrouwen wat ik nodig heb. In het begin was deze brace erg onwennig, maar hoe vaker je hem gebruikt hoe makkelijker je er mee om leert gaan.

Ook volleybal ik dit seizoen maar twee keer per week in plaats van drie keer. Hierdoor heeft mijn knie tijd om te herstellen en zo kan ik ook nog wekelijks een krachttraining doen. Gelukkig heb ik hele lieve teamgenoten die het niet erg vinden dat ik één training per week mis.”

11. WAT DEED DEZE BLESSURE MET JE CARRIÈRE?

“Ik heb geleerd dat ik blij moet zijn met alles wat ik kan spelen en niet ongeduldig moet zijn. Voor mijn blessure was ik bloedfanatiek (nu wat minder) en wilde ik zo veel mogelijk volleyballen. Nu ben ik blij dat ik gewoon lekker kan spelen, of dat nou 1, 2 of 3 keer per week is.”

12. WAT ZOU JE ANDEREN MET DEZE BLESSURE WILLEN ADVISEREN?

“Je hoeft het niet alleen te doen. Praat over de mentale blokkade die je hebt met iemand waar jij je fijn bij voelt.
Luister ook naar je lichaam. Als je lichaam even niet meer mee wil werken, voel je dit gelijk. Geef hier gehoor aan, anders wordt het alleen maar erger.

Oh ja, en laat gelijk ook je achterste kruisband testen in plaats van alleen de voorste kruisband en menisci 😉”

13. BESTE SPORT(ST)ER MET EEN VOORSTE KRUISBAND RECONSTRUCTIE?

“Kirsten van de Westeringh. Hoe zij zichzelf heeft opgekrabbeld na 2 keer een kruisband blessure in zo’n korte tijd, daar kan je alleen maar respect voor hebben.”

14. WIL JE NOG IETS ANDERS VERTELLEN, MEDEDELEN, TOEVOEGEN AAN DIT ARTIKEL?

“Ik heb ik er veel moeite mee gehad dat er niet veel ervaringsverhalen/informatie/studies waren over deze specifieke blessure. Door mijn verhaal te delen op FC Kruisband hoop ik mensen te kunnen helpen.”

Tekst: Jeroen van de Camp, FCKruisband.nl
Foto’s: Karin Hissink