K.N.I.E. deel 39: Stan Hermes
In dit interview vertelt Stan Hermes over zijn voorste kruisbandblessure. Vanaf het moment dat het gebeurde, de operatie, de revalidatie, de comeback… en daarna.
“Probeer jezelf niet te vergelijken met mede patiënten. Iedereen is anders, komt van een ander startpunt en traint of beleeft het op zijn eigen manier.”
Stan Hermes
Stan Hermes (1989) scheurde zijn voorste kruisband af in 2022 als voetballer bij Alcmaria Victrix. Na 310 dagen maakte Stan inmiddels zijn rentree. In dit verhaal lees je uitgebreid zijn ervaringen en tips.
Hoe succesvol kun je zijn na een voorste kruisband blessure…!
” “
DAARNA GING IK ER VOL DOORHEEN EN VOELDE IK EEN PIJN DIE IK NOG NOOIT GEVOELD HEB.
01. WANNEER, WAAR EN HOE IS HET GEBEURD?
“Op 10 december 2022. Tijdens de laatste thuiswedstrijd voor de winterstop van het seizoen bij mijn team Alcmaria Victrix 1. Ik gaf een crosspass die geblokt werd. Vervolgens ging ik in het duel om de bal samen met de tegenstander de lucht in, ik tikte de bal voor dat hij hem kon raken weg. Maar bij het landen raakte de tegenstander mijn been aan, waardoor mijn been naar links ging toen ik neerkwam en mijn gewicht ging naar rechts. Daarna ging ik er vol doorheen en voelde ik een pijn die ik nog nooit gevoeld heb. Onze wedstrijden worden gefilmd, en ik heb het incident al ontelbare keren teruggekeken, en die schreeuw die ik toen slaakte gaat nog steeds door merg en been.”
02. WAT DACHT JE OP DAT MOMENT?
“Ik had op dat moment veel pijn en wist eigenlijk al gelijk dat het ernstig was. Ik kon niet zelfstandig staan en moest ondersteund worden bij het verlaten van het veld. Dat hield ik maar 10 meter vol waarna er een brancard werd gehaald en ik van het veld werd gedragen in tranen. Onze club fysiotherapeut kwam naar mij toe en toen deed hij een aantal testen en hij voorspelde toen eigenlijk al het ergste scenario…”
03. WIST JE DIRECT WAT EEN KRUISBAND BLESSURE INHIELD?
“Nee. Ik kende het wel, ik heb ook teamgenoten die deze blessure ook hebben gehad, maar je begrijpt pas echt wat het is, als je het hebt opgelopen danwel meegemaakt. Was het maar zo simpel als een arm of een been breken, paar weken gips en dan weer door. Ik heb die week na het trauma amper geslapen door de pijn. De volgende ochtend gelijk de huisarts gebeld en doorverwezen naar het ziekenhuis voor een foto en MRI.
Toen begon mij pas te dagen wat voor consequenties dit zou hebben, maar ik realiseerde het mij nog totaal niet. Ik hoopte ook nog steeds op een positieve uitkomst, maar toen ik de uitslag van de MRI online kon inzien en meerdere keren het woord “fractuur” en “ruptuur” zag staan was er geen ontkomen meer aan. Het is een lang en intens proces met een complexe operatie daar aan voorafgaand. Waarna je bijna weer alles opnieuw moet leren, stap voor stap.”
” “
MAAR JE BEGRIJPT PAS ECHT WAT HET IS ALS JE HET HEBT OPGELOPEN DANWEL MEEMAAKT.
04. WAAR EN DOOR WIE BEN JE GEOPEREERD?
“In Alkmaar, in het Noordwest Ziekenhuis, door Dokter Jonkers.”
05. HOE IS DE OPERATIE VERLOPEN?
“Ik kon zes weken na mijn trauma al geopereerd worden. De operatie verliep voorspoedig. Ik heb er niets van meegekregen gelukkig, want ik was volledig onder narcose. Ik mocht het ziekenhuis dezelfde dag nog verlaten. Twee weken na de operatie liep ik weer zonder krukken, maar dat ging nog niet echt van harte.”
06. WAAR & BIJ WIE HEB JE GEREVALIDEERD?
“Bij Adams Fysiotherapie in Alkmaar, onder leiding van Jos van Geffen en zijn team van specialisten. Voor mijn trauma kende ik de praktijk niet, nu ik klaar ben mis ik ze. 😉 “
07. HOE VERLIEP DE REVALIDATIE?
“Om een volledig antwoord op deze vraag te geven is denk ik de mening van het team van Adams niet geheel onbelangrijk, maar vanuit mij persoonlijk denk ik dat het vrij goed is gegaan.
Ik heb zeker tegenslagen gehad, maar ik heb mijzelf een paar dagen na het trauma het doel gesteld dat ik binnen de – door de geneeskunde gestelde voorwaarden – wilde terugkeren op mijn oude niveau. Dat was eigenlijk vanaf dag 1 mijn doel en ik heb er alles aan gedaan om dat te halen. Ik had het geluk dat ik flexibel met mijn werk om kon gaan, waardoor ik vaak kon afspreken om te revalideren en te trainen.”
“Dat grote doel om binnen 9 maanden na mijn operatie mijn rentree weer te maken hebben we samen met de fysio opgedeeld in sub doelen, zoals wanneer we dan weer voor het eerst kunnen lopen, hardlopen, en op het veld kunnen trainen bijvoorbeeld. Ik heb daarnaast in het begin veel last gehad van vocht in mijn knie, mede door de extra Lemaire band die is toegepast tijdens de operatie. Maar na verloop van tijd werd dat minder en merkte wij dat het mij niet perse tegenhield op het gebied van functioneren van mijn knie, en is het meer een cosmetische aangelegenheid geworden.”
“Toen ik eenmaal weer kon hardlopen merkte ik dat ik ook snel weer de oude werd, en dat ik meer vrijheden voelde in het bewegen. De HOP-testen en Biodex werden dan ook een soort van mijlpaal waarop ik gebrand was om het beter te doen dan de keer daarvoor.”
” “
DAT GROTE DOEL OM BINNEN 9 MAANDEN NA MIJN OPERATIE MIJN RENTREE WEER TE MAKEN HEBBEN WE SAMEN MET DE FYSIO OPGEDEELD IN SUB DOELEN.
08. WELK DEEL WAS HET ZWAARST: HET FYSIEKE OF HET MENTALE, EN WAAROM?
“Goede vraag, maar ik denk toch dat dit het mentale deel is wat het zwaarste is. Het is fysiek ook zeker zwaar en het opbrengen van trainingsdiscipline en het van nul af aan je lichaam weer naar 100 opbouwen vergt ook absoluut veel arbeid. Echter de continue onzekerheid, vragen, het ontbreken van referenties heeft het voor mij persoonlijk best zwaar gemaakt. En tuurlijk er zijn absoluut ergere zaken, begrijp mij niet verkeerd, maar op het moment dat je in je revalidatie zit wil je daar zo snel mogelijk weer boven op komen. Alleen het accepteren dat dat niet zo snel gaat of kan als dat ik wil dat maakte het voor mij heel lastig. Ik vond het bijvoorbeeld ook heel moeilijk om mijn oude team te zien spelen.”
09. WANNEER MAAKTE JIJ JE RENTREE EN HOE HEB JIJ DEZE ERVAREN?
“Na precies 310 dagen keerde ik weer terug op het veld in mijn eigen team. Het was een draak van een wedstrijd en wij verloren kansloos met 2-0, maar ik heb erg naar dat moment toegeleefd. Ik was na de wedstrijd vooral blij dat het erop zat en dat ik mijn doel gehaald had. Toen kwamen ook de emoties los en had ik ook het gevoel dat ik het ook echt los kon laten. Ik was voor mijn gevoel na die wedstrijd niet meer “Stan met de knieblessure”, maar weer eindelijk gewoon “Stan”.”
10. BEN JIJ ANDERS GAAN SPELEN OF TRAINEN NA DEZE BLESSURE?
“Ja, absoluut. Voorheen dacht ik altijd dat ik met alleen voetbal trainen wel fit genoeg was. Ik had wel een abonnement bij de sportschool, maar was vaker sponsor dan daadwerkelijk lid. Het revalidatie proces heeft mij laten inzien hoe fit je kan worden als je specifiek traint en die kans heb ik dan ook met beide handen aangegrepen om nog fitter te worden dan dat ik voor mijn blessure was. Ik heb nu het gevoel dat ik veel sterker ben dan voor mijn blessure. Dat heeft mij laten inzien wat gericht (kracht)trainen daadwerkelijk kan betekenen. Ergens is het dus weer een geluk bij een ongeluk. Nu is het aan mij om deze vorm vast te houden.”
11. WAT DEED DEZE BLESSURE MET JE CARRIÈRE?
“Mijn carriere is gelukkig nog niet voorbij, maar ik merk wel dat ik iets voorzichtiger ben geworden en mijn lichaam beter wil verzorgen. Vroeger was ik naïef en dacht ik dat dit soort blessures mij niet zouden overkomen. Nu weet ik (helaas) beter en weet ik dat ik mijn gezondheid niet zo vanzelfsprekend is. Daarnaast merk ik nu dat ik op sommige momenten in duels nog wel bang ben of nadenk over de vervolgactie die ik neem op het veld. Dit schijnt te moeten slijten dus daar leg ik mij maar bij neer. Maar het nog niet helemaal vrijuit voetballen zit vooral in mijn hoofd.”
12. WAT ZOU JE ANDEREN MET DEZE BLESSURE WILLEN ADVISEREN?
“Dat je in jezelf moet geloven dat het goed komt. Hoeveel terugslagen of pijn je ook ervaart. Hoe lang het ook duurt en hoe hard je ook moet werken, uiteindelijk wordt je weer de oude. Ook al heb je tijdens het revalidatie traject dat gevoel totaal niet. Daarnaast heeft het mij geholpen om met mede revalidenten te praten over je ervaringen. Je weet pas wat deze blessure inhoud totdat je het zelf ervaart, dan kan het prettig zijn om van gedachten te wisselen met gelijkgestemden.”
13. BESTE SPORT(ST)ER MET EEN VOORSTE KRUISBAND RECONSTRUCTIE?
“Zlatan Ibrahimovic, zonder twijfel”
14. WIL JE NOG IETS ANDERS VERTELLEN, MEDEDELEN OF TOEVOEGEN AAN DIT INTERVIEW?
“Sinds mijn blessure volg ik meerdere sporters die in hetzelfde schuitje zitten danwel hebben gezeten. Ook de platformen zoals FC Kruisband en Team ACL zijn voor mij erg prettig geweest om te kunnen volgen, om te zien dat je er niet alleen voor staat en er meerdere zijn die door hetzelfde traject gaan. Uiteraard iedereen op zijn eigen tempo en met zijn of haar eigen uitdagingen, maar dat bied wel hoop en perspectief.
Daarnaast voor de nieuwe ACL’ers, probeer jezelf niet te vergelijken met mede patiënten. Ik deed dit in het begin ook steeds maar het maakte mij alleen maar gek. Je kan niet zien waar iemand vandaan komt en als een andere patiënt eerder of later een mijlpaal haalt (bijvoorbeeld hardlopen), dan is dat alleen maar mooi, maar probeer jezelf niet te vergelijken. Iedereen is anders, komt van een ander startpunt en traint of beleeft het op zijn eigen manier.
Als laatste wil ik meegeven om het grote doel (bijvoorbeeld terug te keren naar wedstrijdsport binnen een jaar) op te delen in kleinere behapbare doelen om daar te komen. Haal je een bepaald doel, beloon jezelf dan! Koop bijvoorbeeld een nieuw paar trainingsschoenen, neem een massage of ga uit eten. Blijf erin geloven dat het goedkomt en train hard, dan lukt het zeker! “
” “
OOK DE PLATFORMEN ZOALS FC KRUISBAND EN TEAM-ACL ZIJN VOOR MIJ ERG PRETTIG GEWEEST OM TE KUNNEN VOLGEN, OM TE ZIEN DAT JE ER NIET ALLEEN VOOR STAAT EN ER MEERDERE ZIJN DIE DOOR HETZELFDE TRAJECT GAAN.
Tekst: Jeroen van de Camp, FCKruisband.nl
Foto’s: Stan Hermes
