De inmiddels 27-jarige Janneke heeft in haar voetballoopbaan het nodige meegemaakt. Natuurlijk waren er de sportieve hoogtepunten met vier interlands, Europacup-voetbal en een winnende treffer in de nationale bekerfinale van 2008. Haar carrière wordt echter vooral gekenmerkt door langdurig blessureleed.

Na kruisbandblessures in 2004 en 2006, ging de oud LRC-speelster in oktober 2009 onder het mes voor alweer haar derde kruisbandreconstructie. Dat de revalidatie lang zou duren was bekend. Bij een tweede reconstructie aan dezelfde knie werd immers niet de hamstring, maar de patella-pees gebruikt. Deze pees verbindt de knieschijf met het onderbeen en wordt tijdens de revalidatie intensief belast.

Langzaam
“Alle krachtoefeningen gaan langs deze pees, waardoor het opbouwen erg langzaam gaat. Waar voor een gewone revalidatie ongeveer negen maanden staat, wordt bij een patella-reconstructie uitgegaan van het dubbele. Met m’n fysio heb ik toen afgesproken om niets te overhaasten. Het was m’n laatste kans, dus er mocht niets misgaan.”

Oude liefde
Na twee jaar revalidatie debuteerde Bijl in het shirt van haar ‘oude liefde’ Saestum, de satellietclub van FC Utrecht. Op een belabberd veld met maar een handjevol toeschouwers mocht ze het laatste kwartier invallen tegen RVVH in Ridderkerk. Naar eigen zeggen ‘meer voor de sier’ dan om echt wat toe te voegen.

“Ik stond als een dwaas in het veld. Had geen idee waar ik moest lopen en heb volgens mij geen bal geraakt. In dat kwartiertje verstapte ik me zelfs nog. Toen ik vervolgens wat aangeslagen het veld afkwam, dacht iedereen dat het de emoties waren. Gelukkig was er niks aan de hand.”

Verbazing
De resterende wedstrijden werden gebruikt om langzaam minuten op te bouwen. “Tegen het einde van het seizoen was ik zo’n beetje fit genoeg voor een hele wedstrijd. Tot m’n verbazing belde Hesterine de Reus me op of ik eens wilde komen praten. Ik kende Hesterine van verschillende jeugdelftallen van Oranje. Ze zou in het nieuwe seizoen trainer worden bij FC Eindhoven/PSV, waar een dameselftal gestart werd. In eerste instantie was ik helemaal niet zo enthousiast. Saestum voelde veilig. Ik wilde blijven en zien of FC Utrecht nog haalbaar was.”

Na lang wikken en wegen koos Bijl toch voor PSV. “Het was echt een gokje, want ik wist natuurlijk niet of ik aan spelen toe zou komen. Maar ik wilde toch in het best mogelijke team voetballen. En PSV ging voor de prijzen.”

Inmiddels is het seizoen halverwege en heeft PSV zich geplaatst voor de A-poule van de Beneleague voor vrouwen. Die gaat in januari van start en wordt ‘bemand’ door de beste vier teams uit Nederland en België. Tot dusver speelde Bijl nog geen echte hoofdrol in Eindhoven.

Wedstrijdfit
“Toen ik het vorige seizoen afsloot was ik wedstrijdfit voor de topklasse. Het niveau van de eredivisie is echt een paar stappen hoger. Ik moest weer opnieuw m’n wedstrijdminuten opbouwen. Nu kan ik me meten met de rest van het team. In de tweede seizoenshelft moet ik doorgroeien tot vaste waarde. Al ben ik wel tevreden over het aantal minuten dat ik tot dusver gespeeld heb. Ik zie duidelijk progressie.”

Bijl wordt bij PSV gezien als ervaren speelster, wat ook één van de redenen is dat De Reus haar naar Eindhoven haalde. “Ik ken Janneke natuurlijk al lang en heb fijn met haar gewerkt in het verleden. De hoofdreden dat ik haar naar Eindhoven heb gehaald is dat een goed elftal volwassen speelsters nodig heeft. Je ziet haar ervaring terug in het veld. Ze brengt rust, soms alleen maar door een paar stappen terug te doen. Daarnaast is ze een prettig persoon, heeft ze goede ideeën over het ‘spelletje’ en denkt goed mee.”

Ingecalculeerd risico
Dat Bijl herstellende was van een zware blessure was voor De Reus een ingecalculeerd risico. “Op het moment dat ik belde was ze niet fit genoeg voor de eredivisie, daar was ik me van bewust. Inmiddels is ze gelukkig topfit en kan ze gaan denken aan een basisplaats.”

Saillant detail is overigens dat PSV naast Bijl nog drie dames in de gelederen heeft met een meervoudige kruisbandkwetsuur. Puur toeval of ‘selectiecriterium’? “Het is natuurlijk sowieso een fenomeen dat in het vrouwenvoetbal veel voorkomt,” aldus De Reus. “Om dit soort blessures te voorkomen is specifieke training en een goede werk/rust verhouding belangrijk. Veel instromende coaches uit het mannenvoetbal kennen die historie echter niet, waardoor ze hier onvoldoende rekening mee houden.”

Basisplaats
Bijl heeft voor de tweede seizoenshelft natuurlijk de nodige ambities. “Ik ben nu topfit, dus ga ik voor een basisplaats. Daarnaast moeten we als team bij de eerste drie zien te eindigen.” Wat als ze weer geblesseerd raakt? Met een knipoog: “Dat hangt af van de ernst van de blessure. En welke knie natuurlijk. Maar eerst maar eens genieten van het feit dat ik nu fit ben.”

BRON: WWW.HETKONTAKT.NL