Carl Hoefkens: "Iedereen bij Club leverde fantastisch werk'

22 november 2011

Sneller dan voorzien maakte aanvoerder Carl Hoefkens zondagavond zijn rentree in de basis tegen Cercle Brugge. Nauwelijks iets meer dan één maand nadat hij, in de wedstrijd tegen AA Gent, het veld moest verlaten met een kruisbandletsel. “Een heel plotse verrijzenis”, volgens velen. Drie maanden revalidatie waren immers vooropgesteld. “Maar ik heb dan ook keihard afgezien en iedereen bij Club heeft fantastisch werk geleverd”, zegt Hoefkens.

Zes wedstrijden heeft hij vanuit de tribune moeten toekijken, maar dat was Carl Hoefkens gisteren niet aan te zien in de derby tegen Cercle. De aanvoerder van Club speelde een sterke partij. Van die eerste zware diagnose op 16 oktober, na de wedstrijd tegen Gent, bleef nog weinig over.
“Het zag er aanvankelijk naar uit dat mijn kruisband voor 90 % over was, maar tijdens de kijkoperatie bleek dat hij maar licht gescheurd was. Op die eerste foto, meteen na de match, kon je dat eigenlijk niet goed genoeg zien. Het letsel is dan nog vers en er zit nog veel vocht rond. Maar ik had er op aangedrongen, want ik wou meteen weten wat er aan de hand was”.
De zes maanden revalidatie werden na de kijkoperatie bijgesteld tot drie maanden, maar uiteindelijk stond je na iets meer dan één maand alweer op het veld.
“Na een week was het duidelijk dat ik sneller terug zou zijn. De eerste twee weken had ik last om bijvoorbeeld de trap op te lopen. Dan denk je dat het toch nog wel een tijd zou kunnen duren vooraleer je weer kan voetballen. Maar ik heb er hard voor gewerkt, het was serieus afzien, en iedereen bij Club heeft met mij fantastisch werk geleverd. Ze garandeerden me dat ik moest doorbijten. Het resultaat is fantastisch. Vanaf maandag had ik het gevoel dat het zeer goed zat. Dan ben ik met de groep beginnen trainen. Ik voelde niets meer. Op het goeie moment, want ik kon net aansluiten op de eerste trainingen van de nieuwe trainer.”
Had je tijdens de revalidatie meteen het gevoel: “Het zit goed, ik ga er snel weer staan”?
“Niet meteen, maar na pakweg twee weken ging het plots enorm goed. Aanvankelijk moest ik oefeningen doen waarvan ik dacht: dit zal nooit meer lukken. Soms kon ik ze maar een halve keer doen. Dan dacht ik wel even dat het een werk van lange adem zou worden. Als voetballer is dat heel frustrerend, zeker als de ploeg begint te verliezen. Je wil er deel van uitmaken, hé. Maar het stemde me gelukkig dat er zoveel steun van de mensen kwam. Ik heb nooit eerder zoveel verzoeken gekregen om te gaan lopen, fietsen,… van vrienden en supporters.  Dat is leuk! Het mooiste wat we die mensen, die-hard Clubfans, konden teruggeven was de drie punten tegen Cercle.”
Club Brugge met Carl Hoefkens verloor dit seizoen nog niet. Leuk voor jou, toch?
“Tot hiertoe is dat inderdaad zo. Hopelijk kan dat blijven duren tot eind dit seizoen, dat zou fantastisch zijn. Al is het natuurlijk te kort door de bocht om te denken dat alleen mijn aanwezigheid op het terrein zal volstaan om niet te verliezen. Trouwens, zonder mij is Club ook een punt gaan pakken in Birmingham, hé.”
Had je verwacht meteen in de ploeg te staan?
“Voor de match zei de coach dat ik misschien nog niet 100% was,  maar wel een leider die stuurt en coacht. Dat wijst op veel vertrouwen, ja. Dat voelde ik ook wel aan, in de gesprekken die ik met hem had. Ik weet wat ik waard ben voor de ploeg. We hebben een ploeg met individuele kwaliteiten en dat is onze sterkte. Onze zogenaamd ‘frivole spelers’ kunnen het verschil maken, maar daarvoor moet er defensieve stabiliteit zijn. Daarom doet het me plezier dat ook die frivole spelers 90 muinuten zijn kunnen meegaan in de mentale en fysieke slag tegen Cercle. Als we dat als groep kunnen blijven opbrengen tot eind dit seizoen, dan staan er Club nog mooie tijden te wachten.”